ความกลมกลืน (Harmony)

หมายถึง การประสาน เชื่อมต่อติดหรือทับกันของรูปลักษณ์ แสง เงา สี โดยวิธีจัดให้ประสานกลมกลืน เป็นเรื่องราว พวก หมู่ หรือ ลำดับกันให้เกิดความเหมาะเจาะสวยงามมองดูแล้วไม่ขัดตา ไม่มากเกินไป (วิทย์ พิณคันเงิน,2520 : 16)
เป็นหลักของการจัดองค์ประกอบที่สำคัญและมีขอบข่ายกว้างขวาง เช่น ความกลมกลืนในรูปลักษณะ สี พื้นผิว และช่องว่างการจัดองค์ประกอบของศิลปะให้กลมกลืนกัน จึงช่วยให้งานศิลปะเกิดคุณค่า ของทางสุนทรียภาพมากขึ้น (วิรัตน์ พิชญไพบูลย์ 2524 : 49)

ประเภทของความกลมกลืน
ความกลมกลืนทางทัศนศิลป์ อาจแบ่งได้เป็น 3 ประเภทคือ
          1. ความกลมกลืนกันด้วยส่วนประกอบของทัศนธาตุ (Art Element) ได้แก่ความกลมกลืนของ
             เส้น รูปร่าง รูปทรงและเงา สี ที่ว่าง และพื้นผิว
          2. ความกลมกลืนกันทางความคิด ได้แก่ ความกลมกลืนของความคิดสร้างสรรค์ ของศิลปิน
             ทั้งในด้านเนื้อหาเรื่องราว(Theme) เทคนิค(Technic) และรูปแบบ Style) ทางศิลปะ
          3. ความกลมกลืนกันตามธรรมชาติ ได้แก่ ความกลมกลืนของสิ่งแวดล้อม ทั้งที่มีชีวิตและไม่ม ี
             ชีวิต แต่สามารถอยู่ร่วมกันอย่างเหมาะสมกลมกลืน

องค์ประกอบศิลป์กับการสร้างความกลมกลืน
1. การสร้างความกลมกลืนด้วยเส้นในทางเดียวกัน (Diagonal Direction)