ภาษาท่าทางนาฏศิลป์

ภาษาท่าทางนาฏศิลป์

ในชีวิตประจำวันทุกวันนี้มนุษย์เราใช้ท่าทางประกอบการพูดหรือบางครั้งมีการแสดงสีหน้า ความรู้สึก เพื่อเน้นความหมายด้วยในทางนาฏศิลป์ ภาษาท่าเสมือนเป็นภาษาพูดโดยไม่ต้องเปล่งเสียงออกมา แต่อาศัยส่วนประกอบอวัยวะของร่างกาย แสดงออกมาเป็นท่าทาง โดยเลียนแบบท่าทางธรรมชาติ เพื่อให้ผู้ชมสามารถเข้าใจได้ การปฏิบัติภาษาท่าทางนาฏศิลป์แบ่งออกได้ ดังนี้

          1. ภาษาท่าทางนาฏศิลป์ที่ใช้แทนคำพูด เช่น ฉัน เธอ ท่าน ปฏิเสธ ท่าเรียก ท่าไป
          2. ภาษาท่าทางนาฏศิลป์อิริยาบทหรือกิริยาอาการ เช่น ท่ายืน ท่าเดิน ท่านั่ง
          3. ภาษาท่าทางนาฏศิลป์ที่ใช้แสดงอารมณ์ความรู้สึก เช่น ดีใจ เสียใจ โกรธ เศร้าโศก

ภาษาท่าทางนาฏศิลป์ที่ใช้แทนคำพูด การเปรียบเทียบท่าทางธรรมชาติ กับภาษาท่าของตัวพระและตัวนาง

ท่าแนะนำตัวเอง

ที่มา : http://thaiclassicaldances.wikispaces.com/ท่าแนะนำตัวเอง

ท่าท่าน

ที่มา : http://thaiclassicaldances.wikispaces.com/ท่าท่าน

ท่าปฏิเสธ

ที่มา : http://thaiclassicaldances.wikispaces.com//ท่าปฏิเสธ

ท่าเรียก

ที่มา : http://thaiclassicaldances.wikispaces.com/ท่าเรียก

ท่าไป

ที่มา : http://thaiclassicaldances.wikispaces.com//ท่าไป

ท่านั่งตัวนางและตัวพระ

ที่มา : http://thaiclassicaldances.wikispaces.com/ท่านั่งตัวนางและตัวพระ

ท่ายืน

ที่มา : http://thaiclassicaldances.wikispaces.com/ท่ายืน

ท่า นางไหว้ พระรับไหว้

เป็นการพนมมือระหว่างอก แยกปลายนิ้วให้ออกจากกัน
ที่มา :http://mcpswis.mcp.ac.th/html_edu/cgi-bin/mcp/
main_php/print_informed.php?id_count_inform=11824