คำอุทาน

         คำอุทาน  คือ  คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงอารมณ์หรือความรู้สึกของผู้พูด เช่น ดีใจ เสียใจ ตกใจ แปลกใจ สงสัย สงสาร เจ็บปวด โกรธ เป็นต้น คำอุทานมักจะอยู่หน้าประโยคและมีเครื่องหมายอัศเจรีย์ (!) กำกับหลังคำอุทานนั้นเสมอ คำอุทานนั้นจะช่วยสื่อให้ผู้อ่านเข้าใจถึงเจตนาและความรู้สึกของผู้ส่งสารได้ชัดเจนขึ้น ดังนี้

         ชะ, ชะชะ, ชิ, ชิชะ, ชิชิ  คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจ  เช่น  ชะชะ ! แม่คนนี้มาทำอวดดี เดี๋ยวตีตายเลย

         ไชโย  คำที่เปล่งออกมาด้วยความดีหรืออำนวยพร  เช่น  ไชโย ! เราชนะแล้ว

         โธ่, พุทโธ่  คำที่เปล่งออกมาด้วยความสงสารหรือรำคาญ  เช่น  โธ่ ! น่าสงสารจัง ไม่น่าเป็นอย่างนี้เลย

         ว้าย  คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการตกใจหรือดีใจ  เช่น  ว้าย ! งูเข้าบ้าน

         วุ้ย  คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกตกใจ เก้อเขิน หรือไม่พอใจ  เช่น  วุ้ย ! น่ารำคาญ

         หน็อยแน่  คำที่เปล่งออกมาเมื่อไม่พอใจหรือผิดหวัง  เช่น  หน็อยแน่ ! ทำผิดแล้วยังจะอวดดีอีก

         อนิจจา  คำที่เปล่งออกมาแสดงความสงสารสังเวช  เช่น  อนิจจา ! ไม่น่าเลย ช่างน่าสงสารเสียจริง ๆ

         อ้อ, อ๋อ  คำที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว นึกได้แล้ว  เช่น  อ๋อ ! เรื่องนี้ฉันนึกออกแล้ว

         อ้าว  คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกว่าไม่ตรงกับที่มุ่งหมายหรือคาดไว้  เช่น  อ้าว ! แม่ก็มาด้วยนึกว่ามาแต่พ่อ

         อี๊  คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการรังเกียจสิ่งใดสิ่งหนึ่ง  เช่น  อี๊ ! เสื้อสกปรกอย่างนี้ ยังจะเอามาให้ฉันอีก

         อือ  คำที่เปล่งออกมาเป็นการตอบรับหรือรับรู้  เช่น  อือ ! เรื่องนั้นฉันรู้แล้ว

         อื้อฮือ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ  เช่น  อื้อฮือ ! มากจริง ๆ เลย

         บ๊ะ, อุบ๊ะ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือประหลาดใจ  เช่น  อุบ๊ะ ! ข้าบอกเอ็งแล้วว่าอย่าทำ แต่เอ็งก็ไม่เชื่อ

         อุ๊ย  คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการตกใจ มักเป็นเสียงผู้หญิง  เช่น  อุ๊ย ! จักจี้นะ

         เอ, เอ๊ คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจสงสัย เอ๊ ! ปากกาฉันอยู่ที่ไหนนะ

         เอ๊ย  คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่าพูดผิดไป  เช่น  เอ๊ย ! ไม่ใช่อย่างนั้นฉันพูดผิดไป

         เอ๊ว  คำที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ  เช่น  เอ๊ว ! คนอะไรช่างหน้าไม่อาย

         เออ  คำที่เปล่งออกมาเพื่อบอกรับหรืออนุญาต  เช่น  เออ ! จริงของเธอนั่นแหละ

         เอ้อเฮอ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงหรือประหลาดใจ  เช่น  เอ้อเฮอ ! วันนี้เธอแต่งตัวสวยจริง ๆ

         เอ๊ะ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความฉงนไม่เข้าใจหรือไม่พอใจ  เช่น  เอ๊ะ ! ใครมากันเยอะแยะเลย (ฉงน)  เอ๊ะ ! ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ได้นะ (ไม่เข้าใจ)  เอ๊ะ ! บอกว่าอย่าทำไม่เชื่อหรือไง (ไม่พอใจ)

         โอ๋  คำที่เปล่งออกมาเป็นเสียงเช่นนั้นเพื่อหลอกเด็ก  เช่น  โอ๋ ! อย่าร้องไห้ไปเลยลูก

         โอย, โอ๊ย คำที่เปล่งออกมาแสดงความรู้สึกเจ็บปวด หรือรู้สึกว่ามากยิ่งหรือแปลก  เช่น  โอ๊ย ! เจ็บจริง ๆ ฉันทนไม่ไหวแล้ว (รู้สึกเจ็บปวด) โอ๊ย ! มากจังเลย เธอเอาไปบ้างซิ (รู้สึกว่ามากยิ่ง) โอ๊ย ! อย่างนี้ฉันไม่เคยเห็น (รู้สึกแปลก)

         โอ้โฮ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความตกใจหรือประหลาดใจ  เช่น  โอ้โฮ ! วันนี้เธอมาเรียนแต่เช้าเลย

         ฮิ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือแปลกใจ  เช่น  ฮิ ! ใครบอกเธอ ฉันไม่เคยพูดอย่างนั้น

         ฮึ่ม  คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจ โดยปริยายหมายถึงแสดงอาการขู่  เช่น  ฮึ่ม ! อย่าให้เป็นทีเราบ้างก็แล้วกัน

         ฮึย, ฮึย ๆ  เสียงร้องไล่หรือกระตุ้นเพื่อเร่งวัวควายให้เดินหรือวิ่ง  เช่น  ตาคำไล่ควายเสียงฮึย ๆ !

         ฮื้อ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความสำคัญหรือไม่พอใจ  เช่น  ฮื้อ ! เรียกอยู่นั่นเอง น่ารำคาญจัง

         เฮ่ย  คำที่เปล่งออกมาแสดงความขัดแย้งไม่เห็นด้วยหรือเห็นว่าไม่สำคัญ  เช่น  เฮ่ย ! เรื่องนี้เราไม่เห็นด้วยที่เธอจะนำไปพูดนะ

         เฮ้ย  คำที่เปล่งออกมาเพื่อให้รู้ตัวหรือให้ยั้ง  เช่น  เฮ้ย ! ตื่นเสียทีซิสายมากแล้วนะ

         เฮ้ว  คำที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ  เช่น  เฮ้ว ! ช่างน่าไม่อาย

         เฮอ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความโล่งใจ  เช่น  เฮอ ! ถึงฝั่งเสียที ดีแล้วที่ไม่มีใครเป็นไร

         เฮ่อ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความดูแคลนหรือไม่เชื่อถือ  เช่น  เฮ่อ ! ตัวเล็กแค่นี้จะสู้เขาได้หรือ

         เฮ้อ  คำที่เปล่งออกมาแสดงความเบื่อหน่ายหรือไม่ถูกใจ  เช่น  เฮ้อ ! ผมละเบื่อเหลือเกิน พูดไปก็เท่านั้น

         ไฮ้  คำที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจหรือเพื่อห้ามปรามขัดขวาง  เช่น  ไฮ้ ! ไปไม่ได้นะ

          เว็บไซต์  :  http://www.baanjomyut.com/library_3/extension-4/interjection/index.html